Goniąc marzenia

 Nie dorosłem do swych lat 

Masz mnie za nic, dobrześ zgadł 
Jak tak można? - pytam was 
Tyle lat marnować czas 
Nauczyłem w życiu się 
Paru rzeczy - wszystkich źle 
Ale moją dróżką idź 
Gdy się już nie daje żyć 

Pobudka o 7. W drogę ruszam chwilę po 8. Lewa noga dobrze zniosła wczorajszą wyprawę. Ból jest porównywalny. Gorzej z prawą nogą. Wyraźnie utykam. I to nie tylko na zejściu ale też na płaskim. Ale co zrobić - o marzenia trzeba walczyć. 

W Boguszowie wbijam się na czarny szlak, który w Unisławiu Śląskim zmieniamy na zielony. Dochodzimy do Sokołowska. I w zasadzie o tym fragmencie drogi tyle. Nic ciekawego. W Sokołowsku drugie śniadanie w doborowym towarzystwie:

uzupełniam prowiant i ruszam. Nareszcie zielony szlak ładnieje i doprowadza mnie do podnóża Waligóry. Tam spotykam dwie Dominiki, które towarzyszą mi w niedoli wdrapywania się na Waligórę szlakiem żółtym:

 W górach zawsze spotykasz pozytywnych ludzi. 

Dosłownie niedoli.  Szlak jest baaardzo stromy. Do góry nie przeszkadza, ale ja już myślę o zejściu. Na moje stopy jak znalazł.

Po zejściu chwilą przerwy w schronisku "Andrzejówka". Ponieważ mój blog ma tysiące fanów na całym świecie 😂 więc oczywiste jest to, że niektórzy starają mi się pomóc - w miarę możliwości. Jeden z nich zwraca mi uwagę, że w kontekście jutrzejszego dnia bardziej opłaca mi się zejść do Głuszycy, a nie zgodnie z planem - do Jedliny Zdrój. Tak też robię - biorąc pod uwagę stan moich stóp. Po drodze wchodzę jeszcze na Jeleniec i punkt widokowy w ruinach zamku Rogowiec. To był błąd. Na zejściach moje stopy płaczą. Drogę z Waligóry do Głuszycy pokonuję w 4,5h zamiast 3h. Ale docieram. Jestem już tak zbolały, że w knajpie, w której się stołuję dostaję cześć na koszt firmy. To znaczy że muszę wyglądać strasznie.

Co z jutrem? Idę, choćbym miał skakać na jednej nodze. Pojutrze wstępnie planuję odpoczynek 

Przede mną 10 lat niepewnych, 

gdy każdy świt mężczyznę miażdży,

od wewnątrz pośpiech szarpie gniewny, 

a z nieba mu znikają gwiazdy. 

Który to przetrwa, ten dożyje, 

zaszczytu, że sędziwie zgnije.

Sporo już o mnie wiecie. Tym wpisem chciałbym pokazać jeszcze kawałek siebie. Nie wiem czy to w ogóle interesujące. W razie czego można zaczekać na następny opis wędrówki a te głupoty sobie darować 😂.

Jak już wspomniałem całe życie toczę walkę. I lubię mieć doprecyzowanie wszystko w głowie. Dlatego naturalną rzeczą było na pewnym etapie zadać sobie pytanie "po co ta walka?". Odpowiedź zdziwiła nawet mnie.

Życie jest banalne. Rodzisz się w określonych okolicznościach kulturowych, w określonym czasie i miejscu. Analizując te aspekty przebieg Twojego życia jest w miarę przewidywalny. Oczywiście nie mówię tu o sytuacjach wyjątkowo przykrych (ciężkich wrodzonych chorób, wypadków powodujących poważne kalectwo itp.), które oczywiście mogą się zdarzyć i się zdarzają. Tu nie będę się wymądrzał bo, na szczęście, nie mam żadnego doświadczenia w tych sprawach.

No więc rodzisz się i z góry wiadomo, że niedługo pójdziesz do przedszkola, później do szkoły. Jako nastolatek będziesz się buntował przeciwko porządkowi świata, co wyrazisz bardziej lub mniej idiotyczne. Następnie podejmiesz jakąś pracę (oczywiście nie bez znaczenia jest jaką, tu życie faktycznie może różnicować, ale czy aż tak bardzo?). Popracujesz 30-40 lat w międzyczasie biorąc ślub. Około 40-dopadnie Cię 'kryzys wieku średniego', itd, itp, itd.

Od zawsze wydawało mi się to takie banalne. Miałem bardzo silną potrzebę podkreślenia swojej indywidualności (wyjątkowości 😂). Właśnie ta potrzeba stanowi motor większości moich działań 'pozazawodowych'.

Drugim motorem - jak u każdego prawdziwego faceta - są kobiety. W ogóle myślę, że to kobiety trzymają naszą cywilizację w kupie. Gdyby nie one, już dawno zginęlibyśmy zasypani stertą kartonów po pizzy, butelek po Coli i pilotów od telewizora, dekodera i konsoli (pzdr. Michał😜).

Wracając do 'odmiennosci'. Wiele pracy włożyłem aby to osiągnąć. I co? Absolutnie nic. Jestem zupełnie zwyczajnym człowiekiem, z normalnymi przeżyciami i planami. Ale nadal z tym walczę. Jestem jak Don Kichot. Czy to głupota? Być może. Ale od czasu do czasu, w pewnym, być może niezauważalnym dla innych, stopniu udaje mi się na chwilę wyrwać ze 'schematu'. To daje siłę do kolejnych prób. I tak już chyba pozostanie. Mam nadzieję.

Podobno im człowiek starszy tym częściej podsumowuje swoje życie. Chyba się starzeję, bo kilka lat temu zrobiłem takie podsumowanie. I wyznaczylem sobie cele 'długoterminowe'. Nigdy tak nie robiłem, uważałem że życie trzeba zmieniać tu i teraz, a na wszystko co odległe i tak mamy niewielki wpływ. Ale tym razem spróbowałem. Plan był rozłożony mniej więcej na 4-5lat i zakładał 5 celów (w tym 3 sportowe). Zdobycie Korony Gór Polskich jest jednym z nich. Co do pozostałych - idzie mi podobnie. Jestem w trakcie (jeden już w zasadzie osiągnięty) . Za rok mija założony czas.

Zobaczymy.... 

Jeśli to ostatni w życiu dzień, 

jeśli jutra nie ma być na pewno, 

z każdym KROKIEM żal mi coraz mniej, 

jest mi doskonale wszystko jedno

Ten dzień zupełnie nieoczekiwanie rysował się jako dzień prawdziwego testu co do możliwości kontynuacji marszu. Po ponad 30 godzinach odpoczynku, naklejenju specjalnych plastrów moje małe palce miały mi dać odpowiedź czy będą nadal współpracować.

Plan dnia ku temu idealny. Z Marciszowa idziemy zielonym do Gostkowa. Na początku bardzo nieśmiało. Szybsze kroki to ogromna bolesność. Po malutku daje się wytrzymać. Jeszcze selfie z lokalsem na szczęście i w drogę:

W miarę kolejnych kilometrów udaje się nawet lekko przyspieszyć. Wdrapujemy się na Krąglak z którego widać kolejny dzisiejszy szczyt - Trójgarb. Po drodze gubię szlak kilka razy bo oznaczenia są fatalne:

WTF? 

a ścieżki nie używane od dawna. Nie raz przedzieram się przez chaszcze. Przydałaby się maczeta. Sytuację ratuje GPS w telefonie. Zielony szlak prowadzi nas na dół do Gostkowa. No właśnie na dół. Na dół boli dziś znacznie bardziej niż zwykle. Tam uzupełniamy prowiant i dalej zielonym przez Trójgarb do Lubomina. Taki był plan. Okazało się jednak że Gostków to raczej Ghost'kow - opuszczone miasto bez sklepu. Gospodyni ratuje mnie butelką wody. Na 3 godziny marszu mam jedną wodę i tabliczkę czekolady. Musi wystarczyć. Pod górę zasuwam jak wściekły mając świadomość kończących się zapasów. Z Trójgarbu podziwiam głównego dzisiejszego bohatera - Chełmiec, oraz skrzynkę z pieczątką w której nie ma pieczątki😝:

Schodzę do Lubomina głodny i spragniony. W Lubominie muszę zboczyć że szlaku ok. 1km i znajduję sklep. 3 bułki znikają w oka mgnieniu. Wracam na zielony i czołgam się na Chełmiec. Dosłownie. Na początku jest bardzo spokojne podejście, ale końcówka jest mega stroma. Idę na czworaka przez długi czas. Na szczyt docieram o 16.20. Żółtym i zielonym szlakiem docieram wreszcie do Boguszów Gorce. Tu porządna kolacja, wizyta w aptece i sklepie, organizacja noclegu (dziś wypas w domu noclegowy za 25zł), kąpiel i do łóżka. Pobudka była dziś o 5 bo 6 chciałem być już na szlaku. Takie były założenia, ale ranek był tak zimny (4 Celsjusze, a przy gruncie zapewne mniej - a jakby nie patrzeć śpię przy gruncie) że do 6 trzęsłem się pod śpiworem. O 7 byłem na szkalu. Dałem sobie 13 h na realizację. Udało się w 11. Jeszcze walczę. Zobaczymy co będzie jutro, ale liczę że ruszę dalej. Pozdrawiam!!!

Ps. Życzcie mi samych podejść - mniej boli. 

Czasami trzeba zrobić krok do tyłu,

żeby móc później zrobić dwa do przodu. 

Niestety. Dziś poległem. Odciski całkowicie uniemożliwiają chodzenie. Cały dzień poświęcam regeneracji. Na liczniku zaledwie:

zrobione do sklepu i apteki - w klapkach. Poza tym cały dzień w takim klimacie :

Igła i nić poszły w ruch - płyn z pęcherzy usunięty. Specjalne plastry naklejone. I czekamy. Czekanie zawsze jest najgorsze.

Jutro niezależnie od stanu ruszamy w drogę dalej. Co ma być to będzie. 

Do jutra!!! 

Już za parę dni, za dni parę, 

Weźmiesz plecak swój i gitarę.... 

No nie. Gitary przez 500km taszczyć nie mam zamiaru. Plecak wezmę. 

Wiadomo, że na taką wyprawę trzeba zabrać: namiot, śpiwór, karimatę i 'jakieś ciuchy'. Ten wyjazd w swoim założeniu miał być maksymalnie niskobudżetowy. Stąd noclegi 'gdzie popadnie' i stołowanie typowo 'biwakowe'.

Niskobudżetowość okazała jednak nie do końca możliwa. Już podczas 'pierwszego podejścia' zapoatrzylem się w plecak (jeden z tańszych na allegro - no name) oraz namiot 2s i matę samopompującą (najtańsze quechua z Decathlon). Łącznie kosztowało mnie to 400zł, ale okazało się to dopiero początkiem wydatków. Przed drugim podejściem okazało się że muszę zaopatrzyć się w buty. Moje legendarne, 11 letnie Hi-tec'i zakończyły swój żywot. Zapiętki były tak wyrarte że po godzinie marszu achillesy odmawiały posłuszeństwa. Zasłużyły na emeryturę (oczywiście buty - nie achillesy) . Chodziłem w nich 2 całe zimy i zaliczyłem niezliczone wędrówki w Tatrach - zarówno latem jak i zimą.

I tu zaczęły się schody. Zależało mi na porządnych butach, ale za niewielkie $$. Byłem gotów na wydatek 300, max 350zł ale buty musiały spełniać wszystkie moje oczekiwania. I tu dałem ciała. Chciałem kupić buty całoroczne (no bo przecież muszą wytrzymać min. 11 lat😉). Wszystkie modele jakie oglądałem były albo na membranie (a tego chciałem uniknąć - postawiłem na skórę), albo kosmiczne drogie. Wybrałem ostatecznie quechua sboes trek 500M. Buty fantastycznie leżą na nodze,  niemal jak adidasy (choć ważą 4 razy więcej). Byłem zachwycony.... Do czasu, aż nie poszedłem w nich na 2 godzinny spacer z ciężkim plecakiem W PEŁNYM CZERWCOWYM SŁOŃCU. Okazało się że stopa po 2 godzinach była tak spocona, że kolejna godzina spaceru z pewnością zakończyła by się gigantycznym odciskami od odparzeń. Zacząłem szukać rozwiązania problemu w necie i wiele osób sugeroawlo, że specjalne skarpety mogą zdziałać cuda, a bawełniane skarpety to 'zło' . Zainwestowałem więc kolejne pieniążki w skarpety z mieszanki coolmax i wełny merino. Dwie pary po 60 zł za jedną. Jak na moje standardy kosmiczne pieniądze, ale jeśli to miało rozwiązać problem....

Niestety nie rozwiązało. Choć komfort znacząco się poprawił, w upalny dzień 3 godziny to max. Stanąłem przed wyborem - albo inwestować kolejne setki zł w jeszcze bardziej cudowne skarpety (znalazłem nawet takie za ponad 200zł za parę) - albo kupić nowe buty. Jak dla mnie wybór był oczywisty. Zakupiłem Salomon MUDSTONE MID 2 GTX , które udało mi się przymierzyć wcześniej w martes'ie. Buty typowo membranowe, też nieźle leżą na nodze (nie tak dobrze jak tamte). Znalazłem je w necie, w promocji, w cenie pary skarpet😂(280zł).

Ważnym zakupem był power bank (90 zł). Obawiam się, że nawet na tydzień mogę być odcięty od prądu, a w telefonie mam wiele niezbędnych rzeczy - zaczynając od map pasm i zaplanowanych tras, prognozy pogody itp. 

Jeszcze parę drobiazgów kosmetykowo-apteczkowo-biwakowych, czapeczka, okulary słoneczne, poduszka turystyczna(200zł),i nam już wszystko. Czyżby? Po wrzuceniu wszystkiego w plecak okazało się że waży 18 kg bez jedzenia i picia(4kg). Za dużo. Wcześniej podczas treningów ustaliłem, że 20kg to górna granica z jaką mogę się poruszać. W miarę komfortowo czuję się niosąc 17-18kg. Oznaczało to że muszę odchudzić bagaż. Po wyrzyceniu rzeczy najmniej potrzebnych (długie spodnie bawełniane, spray na komary, ciepły polar, woda utleniona) zyskalem kilogram. Potrzebowałem jeszcze dwóch. Zmuszony byłem zostawić w domu swój babciny śpiwór i wymienić do na sprzęt nowszej generacji (110zł) oraz zostawić w domu całą bawełnę (bieliznę, koszulki, spodnie i spodenki) na niezawodny poliester (dodatkowa zaleta - szybko schnie). Następne 200zł. Udało się. 15,5kg plus jedzenie.

I tak inwestując 'zaledwie' 1 800zł (10 dni all inclusive w jakimś wypasionym hotelu last minute) spędzę 3 tygodnie w namiocie i powierzchni 1,5m2, jedząc suchy cheb, zagryzajac pasztetem z puszki w towarzystwie tysięcy komarów. Czego chcieć więcej?

Dla zainteresowanych pełne wyposażenie plecaka (w tym rzeczy 'na sobie') :

Plastry na odciski
Plaster na rolce
Plaster z metra
Talk (na pocenie stóp) 
Gaza
Igła i nić
Ibuprom, żel przeciwbólowy 

Śpiwór, mata samopompująca, namiot, poduszka turystyczna

Nóż
łyżka
kubek

Czapka z daszkiem
2xbuty + klapki
Czapka rękawiczki
Softshell, przeciwdeszczówka, cienka bluza
5 par majtek, 5 par skarpet
Długie spodnie,  3 pary krótkich spodenek

4 koszulki +jedna bawełniana
Okulary słoneczne
Okulary i etui
wkładki żelowe do butów

Żel do mycia
Pasta do zębów, szczotka
soczewki kontaktowe +płyn 
Nożyczki do paznokci 
Papier toaletowy
Worki na śmieci

Powebank, ładowarka do telefonu, zapasowy telefon 
Latarka 
Średni ręcznik

Mały plecak